Venit ad extremum; Dici enim nihil potest verius

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Duo Reges: constructio interrete.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Immo videri fortasse. Negare non possum. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;